Onze eigen geitenkaas
Onze geiten staan binnen.	Na toevoegen van stremsel en zuursel krijgt de melk langzaam een vaste structuur.
De wei wordt afgetapt en uit de kaas geperst. Hoe harder geperst, hoe harder de kaas. Eventueel worden hier kruiden (komijn) of brandnetel toegevoegd.	De kazen worden gezouten door ze in een pekelbad te leggen.
Kaas moet rijpen. Dat gebeurt hier op kamertemperatuur. Na 4 weken is de kaas heerlijk.	Met onze geiten zijn prijzen gewonnen.

Wikipedia over geitenkaas.
De belangrijkste bestanddelen in kaas zijn: vet, eiwit en melkzouten. De lactose wordt, tijdens de bereiding van kaas, door melkzuurbacteriën omgezet in melkzuur. Hierdoor krijgt de kaasmassa een bepaalde zuurgraad (pH), die belangrijk is voor de consistentie en de rijping van de kaas.]
Het zout dat wordt toegevoegd bij de bereiding van kaas heeft ten eerste een remmende werking op de groei van ongewenste bacteriën. Ten tweede heeft het zout invloed op de consistentie en de smaak.
Na de bereiding zal de kaas tijdens het rijpen geleidelijk veranderingen ondergaan, waardoor het de gewenste eigenschappen zal krijgen.
Geitenkaas is witter van kleur dan kaas gemaakt van koeienmelk. Dit komt doordat geiten alle caroteen (bevat oranje kleurstof) uit het voer in hun spijsverteringskanaal omzetten in vitamine A. De vetzuurmoleculen in geitenmelk zijn kleiner dan in koeienmelk, waardoor geitenkaas lichter verteerbaar is.
Geitenmelk wordt verwerkt tot halfharde kaassoorten van het Goudse type en zachte kaassoorten. Kleine halfharde geitenkaasjes van ongeveer 500 gram kunnen na ruim 14 dagen worden gegeten. De kaas smaakt dan als jonge kaas. Het verouderingsproces gaat bij geitenkaas veel sneller dan bij kaas van koeienmelk. Na vier weken smaakt geitenkaas het best. Bij grotere kazen verloopt het rijpingsproces langzamer.
Wij maken ook kazen met brandnetel of italiaanse kruiden.

De geschiedenis van (koeien)kaas.
De meest gebezigde theorie met betrekking tot de ontdekking van het productieproces van kaas is dat het zo'n zesduizend jaar geleden bij toeval is ontdekt door nomaden. Melk werd vaak bewaard in rundermagen en als deze werden meegenomen, werd de melk voortdurend heen en weer geschud. Tijdens zo'n tocht kunnen de bacteriën die van nature in de maag zitten de zure melk veranderen in een vast (kaas) en vloeibaar (wei) gedeelte.
In de vroege geschiedenis werd in Nederland al kaas gemaakt. Dit blijkt uit gevonden aardewerk potjes uit ± 800 v.Chr. met gaatjes, waarin de wrongel uitlekte en kon drogen. In zijn boek 'De bello Gallico' uit 57 v.Chr. schreef Julius Caesar dat in onze streken kaas werd gegeten. Nederland wordt vanaf de Gouden Eeuw (1600-1700) in het buitenland bekend als kaasland.